Powstanie Akademii Krakowskiej było początkiem rozwoju naukowego Krakowa, największe postępy w tym zakresie zanotowano po 1400 roku. Ogromny wkład w to osiągnięcie miała Królowa Jadwiga z mężem Władysławem Jagiełłą. To oni zapoczątkowali rządy Jagiellonów w kraju, królowa w swoim testamencie przekazała chylącej się ku upadkowi Akademii wszystkie swoje kosztowności. Jagiełło po śmierci żony zarządził podział struktury Uniwersytetu na cztery wydziały, zmianie uległy ponadto zasady organizacji całej uczelni. Jedną z zasad było to, aby studenci zamieszkiwali bursy, natomiast zlokalizowany w centrum gmach Collegium Mais pełnił funkcję domu i miejsca pracy profesorów.
Okres największego rozwoju Krakowa
Zapoznając się z lekturą na portalu https://krakowculture.pl można dowiedzieć się, że wszelki rozwój odbywał się na przestrzeniach dwóch symboli – Wawelu i Rynku Głównego. Były to areny najważniejszych wydarzeń państwowych – dlatego do tej pory stanowią najbardziej znaczące symbole. To właśnie na Rynku Głównym Albrecht Hohenzollern złożył hołd polskiemu królowi, nie można ponadto zapominać o wielu dziełach polskich artystów. Znaczna większość Polaków zna doskonale ołtarz w Kościele Mariackim, który stanowi prawdziwe dzieło sztuki, stworzone przez Wita Stwosza. Katedra i Zamek na Wawelu podlegały wielu przebudowom i rozbudowom – najwięcej prac miało miejsce w drugiej połowie XVI wieku. Za renesansowy kształt budynków odpowiada Bartolomeo Berrecci, który przybył na dwór króla Zygmunta I Starego z Florencji. Zamkowe wnętrza zostały natomiast wyposażone w sześćdziesiąt specjalnie sprowadzonych arrasów. Warto zwrócić uwagę, że to właśnie na wiek XVI przypada okres największego rozwoju miasta. Dotyczy to kilku aspektów – politycznego, rzemieślniczego orz naukowego. Mieszczańskie fortuny rozrastały się, a miejscem zamieszkania ich twórców były okazałe kamienice.
Schyłek „złotego wieku”
Na przełomie XVI i XVII wieku nastąpiła przeprowadzka dworu królewskiego do Warszawy, Kraków pozostał jednak miastem koronacyjnym. Na skutek potopu szwedzkiego miasto zostało w dużej części zniszczone i ograbione z wielu kosztowności. Podobne konsekwencje wystąpiły podczas okupacji Krakowa oraz późniejszego wybuchu pożaru na Zamku Wawelskim. Austriacka okupacji również pozostawiła ślad w historii, ponieważ Kraków przekształcono w miasto prowincjonalne Galicji. Następnie doszło do przebudowy Wawelu w koszary i szpital wojskowy, dla mieszkańców było to straszne doświadczenie. Jednak dla nich Kraków cały czas pozostawał stolicą duchową Polski. Największym symbolem tego była Katedra Wawelska, w której szukano pocieszenia i wiary w lepsze jutro – stała się namacalną nadzieją na odzyskanie niepodległości Polski. Niemałe znaczenie dla ludności miało urządzenie Muzeum Narodowego na pierwszym piętrze odnowionych Sukiennic. Pierwszy impuls do takiej przebudowy dał Henryk Siemiradzki, z którego wzięli przykład inni artyści, którzy dodawali otuchy mieszkańcom. W tych trudnych czasach wsparcie było bardzo istotne, dlatego płynęło z wielu stron.
